1232321

aaa4 · Wysłany: Śro 14:33, 22 Mar 2017 Temat postu: 1232321

Podrapala sobie nogi o jezyny, kolce czepialy sie sukni. Zanim dotarla na sam dol, krawedz plaszcza pociemniala od wilgoci, a na czubkach pan-tofli pojawily sie mokre ciemne plamy.

Gdy tylko wyszla z cienia palisady na otwarta przestrzen, odetchnela pelna piersia. W dali, nad ciemnymi szczytami lancucha Montagne Noire zawisl jasny obloczek lipcowej mgielki. Niebo na horyzoncie porozowialo.

Czas jakis stala, przygladajac sie doskonalemu rysunkowi pol jeczmienia, pszenicy i owsa oraz lasom, ciagnacym sie jak okiem siegnac. Czula wokol obecnosc przeszlosci. Przemawialy do niej wrogie i przyjazne du-chy, opowiadaly o minionych istnieniach, dzielily sie z nia sekretami. La-czyly ja z kazdym, kto kiedys stal na tym wzgorzu, i z kazdym, kto kiedys na nim stanie, zastanawiajac sie, co dla niego zycie chowa w zanadrzu.

Nigdy nie odbyla podrozy poza granice ziem wicehrabiego Trencavela. Trudno jej bylo sobie wyobrazic szare miasta polnocy - Paryz, Amiens czy chocby Chartres, gdzie przyszla na swiat jej matka. Byly dla niej tylko na-zwami, pustymi dzwiekami, pozbawionymi ciepla i barw. Mieszkali tam ludzie poslugujacy sie szorstkim jezykiem, langue d'oil. Choc jednak nie miala mozliwosci porownac swoich stron z innymi zakatkami swiata, trwala w niezachwianym przekonaniu, iz nie ma na swiecie drugiego miej-sca tak pieknego jak trwajace ponad czasem okolice Carcassony.

Miedzy gestymi zaroslami i kolczastymi krzewami dotarla na moczary na poludniowym brzegu rzeki Aude. Mokre spodnice lepily jej sie do ly-dek, wiec od czasu do czasu musiala je odklejac. W pewnej chwili uswia-domila sobie, ze jest niespokojna i idzie szybciej niz zwykle. Na pewno nie z powodu troski Jacques'a i Berengera! Po prostu akurat tego dnia czula sie osamotniona i slabsza niz zazwyczaj.

Pewien kupiec utrzymywal, jakoby w zeszlym tygodniu dostrzegl po drugiej stronie rzeki wilka. Wszyscy sadzili, ze mu sie przywidzialo. O tej porze roku byl to zapewne lis albo zdziczaly pies. Teraz jednak, poza mu-rami miasta, opowiesc wydawala sie bardziej prawdopodobna. Alais odruchowo podniosla dlon do noza. Chlodny metal dodal jej odwagi.

Przez chwile kusilo ja, by zawrocic.

To byloby tchorzostwo.

Ruszyla dalej przed siebie. Raz i drugi obejrzala sie przez ramie, wy-straszona jakims niespodziewanym dzwiekiem, ale to tylko ptak zerwal sie z gniazda albo wegorz plusnal na plyciznie. Stopniowo sie uspokajala.

Aude byla szeroka i plytka, razem z doplywami przypominala wygla-dem zyly na przedramieniu. Tuz nad powierzchnia wody unosila sie polys-kujaca mgielka. Zima rzeka toczyla [link widoczny dla zalogowanych]
swe wody szybko i gniewnie, napecz-niala od lodowatych strumieni schodzacych z gor, ale teraz, latem, [link widoczny dla zalogowanych]
plynela wolno i spokojnie. Mlynki solne, powiazane grubymi linami, obracaly sie niemrawo. Tworzyly na powierzchni gruba kreche siegajaca srodka nurtu.

Muchy i komary jeszcze sie nie zbudzily, dopiero za jakis czas mialy za-wisnac nad kaluzami w ksztalcie czarnych chmur, totez Alais poszla skro-tem przez nadbrzezne blota. Sciezke znaczyly biale kamienie, ktore wska-

30 | S t r o n a